Evvel zaman..Tarihi bilinmez ama ozamandan buyana büyüklerimizden dinleriz.Çünkü ders alınacak bir hikaye..
Yüksekokulda okuyan genç bir kız yağmurlu bir havada evine dönerken yanına lüks bir araba yanaşıyor.İçindeki bay gayet yumuşak yüzlü ve kibar bir ses ile
-Hanımefendi dilerseniz sizi evinize bırakabilirim diyor.
Kız bu kibar teklife kibarca - Hayır teşekkürler şuradan dolmuşa binip gideceğiz zaten dedikten sonra bakmadan yoluna devam ediyor.
Tam durağa yaklaşmışken o araba tekrar kızın yanına yanaşıp
-Hanımefendi lütfen binin.Bakın bu yağmurda ulaşımın nekadar zor olduğunu bilirim.İnanın kötü bir niyetim yok.Bende sizin gibi bu okulda okudum ve bakın şimdi bir iş sahibiyim.Sizi anlamasam bukadar ısrar etmem. Diyor.
Kız biraz tebessüm ettikten sonra teklifi kabul ediyor.Arabaya bindikten sonra Kibar beyefendi yine aynı edayla eviniz netarafta diye sohbete başlıyor.Sohbet uzuyor çünkü kızın evi oğlanın gideceği yönün tam tersi ve şehre uzak bir kasabada.Bu sohbet sırasında kız ondan bir elektrik almış olmalı ki arabadan inerken telefonlarını kaydetmeyi teklif ediyor.
Evet kızımız evde ve oğlanda tekrar şehre dönmek için yola çıkıyor.O günden sonra kız hep eve dönerken gözleri sürekli o aracı ve o etkilendiği genci arıyor.
Aradan 3-4 gün geçince kızın birden aklına düşüyor.Etkilenmiş olduğu çocuk acaba kendini beğenmedi mi yada ölesine birimiydi yada amaaan o beni arasın gibi düşünürken haftasonu geliyor.Bakıyorki oğlan aramıyor kız onu aramaya karar veriyor.Telefonu uzun uzun açlıyor fakat açan kimse olmadığı için tam kapatırken ağlamaklı bir bayan sesi açıyor telefonu.Kız oğlanı sormak için aradığını ve ona ulaşamadığını söylüyor.
Telefonu açan oğlanın annesi şu sözleri söylüyor.
-Kızım, oğlum geçen hafta yukarı kasabadan gelirken trafik kazasında can verdi.Bizde ne işi olduğunu bilmiyorduk orda.Gitti yavrum diye feryat fidan telefonu kapatıyor.Kız tabi şok içinde.Çünkü oraya kendisini bırakması için gelen çocuk dönerken trafik kazasında can veriyor.Kız öyle bir bunalıma giriyorki bu olaydan tamamen kendini sorumlu tutuyor..
Aradan birkaç gün geçince kız dayanamayıp tekrar o numarayı arıyor ve adres istiyor kadından.Oğlanın evine gittiğinde bütün olayları başından sonuna anlatıyor ve kendini sorumlu tuttuğunu söylüyor.Bu nedenle bunalımda olduğunu korkulu kabuslar gördüğünü söylüyor.Annesi ise biraz daha rahatlamış ve sakin bir sesle -sen gönlünü ferah tut kızım.Allah verdi Allah alır canı..diyor.
kız tam evden çıkarken son bir ricada bulunuyor annesinden..
-teyzecim lütfen beni kırmayın.Onu yarım saatlik görmeyle çok sevmiştim.Bana ondan kalan birşeyi hatıra olarak verebilirmisiniz diyor.Annesi de ona oğlunun ogün giydiği gömleği veriyor.Kız alıp çantasına koyar koymaz evin yolunu tutyor.Eve geldiğinde bir bakıyorki gömleğin yakasında bir iki damla KAN izi var.
Şaşırıyor ve birazda korkuyor.Neyse diyor kadıncağız üzüntüsüyle nasıl yıkadığını bilmemiştir deyip kendisi tekrar onu bir güzel yıkıyor.Çıkarıp ütülüyor ve akşam yatarken yastığının altına koyup duasını ediyor.
o gece herzamankinden daha korkunç bir rüyayla uyanıyor ve yatağından fırlıyor kız.ama telaşla gömleğin hala yasığının altında olduğunu unutuyor.Sabaha kadar korku dolu dakikalarla geçiyor.Sabah aklına gelen ilk şey gömleği götürüp gei vermek ama bir bakıyorki kendi elleriyle yıkayıp ütülediği gömlekte aynı KAN izleri..Biranda çığlık atıyor.Ve o anda şuurunu yitiriyor ve artık aklı gelgit olan kıza ne doktorlar nede başkaları çare bulamıyorlar.
Bir zaman sonra kızın ailesi çok usta bir hoca adı duyuyorlar.Doktorların bile çare bulamadığını belki o hoca bulur diye kalkıp başka bir şehirde yola koyuluyorlar.
Varınca kızı içeri çağıran hoca direk Buyur .... Kızım diye yanına alıyor.
Kız yine hocaya şaşkın bakışlarla -adımı nerden bildiniz .. diye soruyor.Hocanın cevabı net.ben bilirim kızım.iman etmen yeterli diyor.Neyse ..
Hoca kıza bikaç soru sorduktan ve tütsüsünü yaptıktan sonra gömlekle ilgili sorular sormaya başlıyor.
HOCA - Kızım bak gömlek ne renkti ?
KIZ - Beyaz Hocam..
HOCA - Peki kızım eminmisin iyice yıkandığına
KIZ - Eminim hocam.Hatta annem ertesi gün kendi elleriyle tekrar yıkadı ve sonra yine aynı oldu.
HOCA - Peki annen yıkadıktan sonra kan izleri gitmişmiydi kızım...
KIZ - Korkuyorum Hocam..Bakamadım..
Hoca gömleği ister.Alır ve biraz inceledikten sonra..Evet Kızım haklıymışsın KAN lekesi gitmemiş.
Peki Kızım Son Bi Soru
Bunu neyle yıkadınız
KIZ - deterjanla hocam
HOCA - E be kızım E be kızım..ACE yle yıkasana be yavrum
Konu: Korkunç ama Komik... 
Ptsi Ocak 19, 2009 7:39 pm
